door dr. Anna Terruwe
Anna Terruwe (1911-2004) was een Nederlandse psychiater. Zij promoveerde op het proefschrift De neurose in het licht van de rationeele psychologie. Hierin knoopte zij aan bij Thomas van Aquino.
In haar werk en publicaties benadrukte Terruwe het belang ervan dat mensen zich begrepen en gewaardeerd voelen. Haar teksten zijn nog steeds relevant voor mensen die zich vragen stellen zoals de volgende:
- Waarom zou ik mijn emoties en gedachten delen, aangezien ik dat helemaal niet prettig vind en anderen er vast niet op zitten te wachten?
- Kan mijn behoefte aan waardering en erkenning nog wel bevredigd worden, aangezien ik me al van jongs af aan alleen en minderwaardig voel?
Anna Terruwe ontdekte in haar werk welke schadelijke gevolgen het heeft voor de ontwikkeling van een kind, wanneer het onvoldoende bevestigd wordt. Onder ‘bevestigd worden’ verstond zij het onvoorwaardelijk gezien, gewaardeerd, begrepen worden. Wie dit in zijn jeugd teveel heeft gemist, zal ook op latere leeftijd het verlangen naar bevestiging in zich voelen schrijnen. Dit gemis zal zich manifesteren in belevingen van minderwaardigheid, alleen en geïsoleerd zijn, vlakheid. Zij noemde dit alles bij elkaar de frustratieneurose: Het gefrustreerd zijn in het verlangen naar bevestiging, met als gevolg lijden en problematisch functioneren.
Terruwe beschreef hoe helend het kan werken wanneer een volwassene alsnog de bevestiging ervaart, die hij vroeger heeft gemist. In feite liep ze hiermee vooruit op wat vandaag de dag bekend is geworden als mentaliseren. Het is een aspect van mentaliseren wanneer de ene persoon werkelijk begripvol ingaat op een ander. Die ander zal zich gehoord, begrepen en gewaardeerd kunnen gaan voelen. Dit werkt bevrijdend.
In het boekje ‘de liefde bouwt een woning’ uit 1967 beschrijft ze dit proces van bevestiging. De tekst kan inspireren tot meer gerichtheid op bevestigen en zich te laten bevestigen. Hieronder volgt een deel van dit boek in pdf-bestanden: 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6.
Ook elders heeft ze haar visie beschreven. Zo ook in het toegankelijke boekje ‘Geef mij je hand’ uit 1972. Je vindt hier haar kijk op de frustratieneurose en op bevestiging in eenvoudige bewoordingen uitgelegd.